ایونت همسو در ۳ خرداد ۱۴۰۲ توسط انجمن صنایع پوشاک ایران، با جمعی از فعالین حوزه‌ی نساجی و صاحبین کسب و کار حوزه‌ی ریتیل پوشاک در یکی از آمفی تئاترهای روباز باملند برگزار شد. یکی از اهداف این ایونت برقراری ارتباط بین قطعه‌های از هم گسسته‌ی زنجیرهی نساجی و پوشاک بود؛ که در چهار دهه‌ی اخیر به دلیل تضاد منافع به شکل دو حلقه‌ی مجزا عمل کرده‌اند. اما اکنون با وجود مشکلات و سیاست‌های اشتباه اقتصادی و تورم‌های پی‌در‌پی، برای عبور از شرایط دشوار فعلی نیاز به همسویی این دو حوزه به شدت الزامی و ضروری احساس می‌شود. از این رو در این گردهمایی، به دلیل حجم، تنوع و استمرار مشکلات صنعت پوشاک ایران، پنل گفت‌وگویی چند محوره در قالب توصیه و تلنگر‌های دوستانه طراحی شده بود که فرصت‌ها و تهدید‌های پیش رو را برای حاضرین شرح می‌داد.
تابآوری و توسعه
“تابآوری واژه‌ای آشنا برای فعالین صنعت پوشاک ایران مخصوصاً در دو دهه‌ی اخیر است. همچنین بدون توسعه شناسنامه‌ی هر کسب و کاری باطل محسوب می‌شود. در شرایط دوگانه‌ای به سر می‌بریم از طرفی تابآوری نقشه‌ی راه و زندگی ماست و از طرف دیگر بدون توسعه، منطق هر کسب و کاری مخدوش می‌شود.” از این رو اسم این پنل “تابآوری و توسعه” نام‌گذاری شده بود که حول چند محور اصلی تقسیم می‌شد:
- محیط کسب وکار
- اهمیت برنامه و بودجه و سازمان‌های مالی در شرکت‌ها
- معماری سازمان و سیستم‌های اجرایی
- هویت برندها
- همکاری و تمرکز
محیط کسب وکار
آقای جوانرود مدیر بادی اسپینر برای بهتر شدن محیط کسب و کار بر این باور است که “هیچ سازمانی بیشتر از دانش صاحب آن سازمان پیشرفت نمی‌کند؛ بنابراین لازمه‌ی ارتقای کیفیت این محیط افزایش دانش صاحبان و مدیران آن است.” در همین راستا انجمن کارگاه‌هایی را برای برطرف کردن برخی از مشکلات این صنعت ارائه داده است.
اهمیت برنامه و بودجه و سازمان‌های مالی
آقای هاکوپیان در بحث سازمان‌های مالی اشاره کردند که برندها و تولیدکنندگان می‌توانند پرداخت مالیات را تقبل کنند اما در ازای این پرداخت انتظار می‌رود که کارگران و کارمندان خدمات رفاهی کافی را از دولت دریافت کنند.
اما در صحبت‌هایی که با آقای پیشبین (مدیر مالی و متخصص سیستم‌های مالیاتی) داشتیم توانستیم پاسخی برای این انتقاد دریافت کنیم. آقای پیشبین معتقد است که: “ما کشوری در حال توسعه هستیم و نیاز به زمان بیشتر برای بازخورد مالیاتی داریم. هرچند که این سیستم مالیاتی فقط مختص کشور ما نیست و نباید توقع داشته باشیم که در ازای مالیات؛ فوری شاهد نتیجه‌ی آن باشیم اما صاحبان صنعت در صورت پرداخت مالیات، می‌توانند مطالبه‌گری داشته باشند و با توجه به در حال توسعه بودن ایران، این مالیات به تدریج باعث بهتر شدن شرایط اجتماعی می‌شود.”
صنعت پوشاک ایران برای سرمایه‌پذیری بیشتر، جذب اعتماد و در نهایت توسعه‌ی مالی، باید به سمت پرداخت مالیات حرکت کند. پس سیستم‌های مالیاتی برای از بین بردن بخش خصوصی نیستند. بلکه برای شفاف‌تر شدن و توسعه پیدا کردن صنعت، طراحی شده اند واین مالیات بخش کمی از سود شرکت‌هاست. اما در صورت فرار از آن، با جریمه‌های احتمالی ممکن است شرکت‌ها به ورشکستگی دچار شوند.
بعلاوه در صورت باز شدن درها به سوی صنعت پوشاک بین‌المللی، با وجود اینکه برندها سازمان‌دهی شفاف مالی ندارند و قوانین مالیاتی به درستی رعایت نمی‌شوند، رقابت یا همکاری با برندهای بین‌المللی دشوار خواهد بود. در نتیجه برنامه‌ریزی برای شفاف‌تر عمل کردن در نظام مالی و مالیاتی باید در دستور کار برندها باشد.
حتی در صورت ادامه‌ی شرایط فعلی و محدود بودن بازار به برندهای داخلی هم نظام مالی شفاف باعث در گردش بودن سرمایه‌ی شرکت می‌شود و گزارشات شفاف به شما کمک می‌کنند تا بتوانید مدیران مالی حرفه‌ای‌تر که با سازمان‌های شفاف کار می‌کنند را استخدام کنید.
در ادامه جناب گلچوبیان برای اهمیت برنامه و بودجه گفت:”بر اساس برنامه و بودجه، تولید و فروش را تعیین کنید وقتی بازار رونق داره با خوشبینی وارد بازار نشوید. بهترین راهنما برای هر شرکتی برنامه و بودجه هست.”
معماری سازمان و سیستم‌های اجرایی
در بحث معماری سازمان و سیستم‌های اجرایی، تاکید محمد علی گلچوبیان سخنران پنل بر این نکته بود که بیشتر موانع بر سر راه توسعه در صنعت پوشاک و نساجی ایران، سیستم‌های ضعیف و عملکرد ضعیف مدیران ارشد و میانی است.
مدیران طرز تفکری قدیمی دارند و بر اصول سنتی مدیریت تکیه می‌کنند. از سویی نسل جدید یا همان نسل زد، به زودی باید به عنوان همکار و مدیر در صنعت مشغول به کار شوند و این در حالی است که اکنون نقش بسیار کمی در تصمیم‌گیری‌های نهایی دارند و با این سیستم‌های اجرایی قدیمی، نمی‌توانیم یک صنعت مدرن را به نسل بعدی تحویل بدهیم.
به عبارت بهتر مسیر توسعه تاکنون هموار بوده اما زین پس برای تابآوری، بقا و ادامه دادن مسیر پیشرفت، باید منعطف‌تر باشیم و نگذاریم آنچه منتقدش هستیم بر ما حاکم شود.
هویت
یکی از مهم‌ترین محورهای ایونت همسو بحث هویت بود. در مبحث هویت برندینگ سخنرانان پنل از عملکرد برندهای پوشاک ایرانی انتقاد کردند. در این بحث بیان شد که بنظر می‌رسد اکثر برندهای بزرگ خرده فروشی در فضای پوشاک ایران در کمپین‌های تبلیغاتی و بسته‌بندی از نمونه‌های موفق خارجی تقلید می‌کنند و سبک طراحی لباس‌ها به گونه‌ای مشابهند که اگر تابلو برند و یا مارک لباس‌ها را نگاه نکنیم، همه‌ی ویترین‌ها مشابه یکدیگر هستند.
بعلاوه تقلید بی‌فکر از ترندها باعث شده تا موتیف‌ها و طرح‌های ایرانی به ندرت در آیتم‌های لباس دیده شوند و این در حالی است که مزون‌ها و برندهای کوچک و همچنین برندهای بین‌المللی از هنر سنتی ایران الهام می‌گیرند.
در حوزه‌ی محصولات برند، خانم مجلسی طراح لباس معتقد بودن چارچوب‌ها و قوانین زیبایی‌شناسی در حال تغییرند و امروزه به دلیل حضور اینترنت، افراد با فرهنگ‌های مختلف کنار هم قرار می‌گیرند و این تاثیرپذیری متقابل باعث می‌شود ما برای بقا گاهی نیاز به تقلید داشته باشیم.
اما تقلید از ترندها اصولی دارد. ما باید از ترندها بر مبنای ارزش و هویت برند و رفتار مصرف‌کننده‌ی خودمان بهره ببریم. پس هر چه بیشتر مخاطب برند خود را بشناسیم، در این زمینه موفق‌تریم. ما باید بتوانیم فضای فکری و اجتماعی و فرهنگی جامعه‌ی خودمان را تشخیص دهیم و بر مبنای آن عمل کنیم.
همکاری و تمرکز
در نهایت در آخرین محور که همکاری و تمرکز بر ظرفیت‌های فعالین این حوزه بود، تاکید شد که بازار پوشاک یک زنجیرهی متصل است و عملکرد هر کدام از برندها در همکاری با یکدیگر برای عبور از بحران‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ضروری است. برندها با وجود داشتن تفاوت و رقابت، باید در کنار هم حرکت کنند، از ظرفیت‌هایی یکدیگر بهره ببرند و به یک همسویی برسند تا رشد اتفاق بیفتد.
و اما کلام آخر…!
علی رغم تمام فراز و فرودها اگر شرایط صنعت پوشاک کشورهای همسایه و کشورهای حوزه‌ی خلیج فارس (آنهایی که در زمانی دورتر رسیدن به شرایط و موقعیت ایران برای آنها هدف محسوب می‌شد) را با شرایط فعلی پوشاک ایران در قیاس قرار دهیم شوربختانه در جایگاهی شایسته
قرار نگرفته‌ایم اما اگر صنعت پوشاک خودمان را در چهار دهه‌ی گذشته با توجه به زیرساخت‌های تولیدی، رونق و تنوع بازار و تغییرات اجتماعی که شاهد آن هستیم را به شکل واقع‌بينانه بررسی کنیم هرچند ناچیز اما این روند رو به رشد بوده است. اما برای رشد و توسعه‌ی بیشتر این صنعت، مدیران علاوه بر بالا بردن دانش باید به افراد شایسته و لایق جوان در این حوزه نیز اعتماد کنند و فضایی را برای فعالیت این فعالان نوپا اما متخصص فراهم کنند. همچنین ایجاد سیستم‌ها و ساختارهای اصولی و تشکیل هیئت مدیره‌ی حرفه‌ای از واجبات پیشرفت این صنعت است. بعلاوه با توجه به اینکه صنعت پوشاک یکی از وابسته‌ترین صنایع به شرایط اجتماعی و حال و روحیه‌ی مردم است باید بیشتر روح زمانه را درک و به نیاز نسل جدید توجه کنند و بجای اینکه به سختی جلوی قاچاق را بگیرند، با تنوع در طرح و بالا بردن کیفیت به معنای واقعی مشتری وفادار خلق کنند.
همچنین برای بالا بردن سطح دانش مدیران و فعالان، برگزاری کارگاه‌های آموزشی انجمن‌ها و دوره‌های آزاد دانشگاه‌ها باید طبق استانداردهای جهانی و با سرفصل‌های بروز ارائه شود و اصطلاحا به جای ماهی، ماهیگیری را آموزش دهد. در غیر این‌صورت این مسیر فقط کانالی جدید برای کسب درآمد و سوءاستفاده از شرایط موجود می‌شود.
به شکل کلی نیز برگزاری ایونت همسو چه به لحاظ کیفیت اجرا و چه به لحاظ مباحث گفته شده و برقراری ارتباط بین مدعوین نسبت به ایونت‌های سابق مشابه، بهتر بود اما فقط مکان برگزاری به درستی انتخاب نشده بود زیرا به دلیل روباز بودن فضای آمفی تئاتر صدای محیط اطراف باملند مانند شهربازی و موزیک رستوران‌های اطراف خلل در تمرکز شنوندگان ایجاد می‌کرد.
